maandag 20 augustus 2012

OUDERENZORG UIT DE AWBZ




In 1994 is besloten de ouderenzorg op termijn uit de AWBZ te gooien. Dit gebeurde onder paars I (kabinet Kok: PvdA en VVD)


Een reconstructie: 


Zalmnorm, het trendmatig begrotingsbeleid en de AWBZ (vanaf 1994)

-  Zalmnorm: de uitgaven mogen niet hoger zijn dan een vooraf afgesproken plafond. Het maakt dus niet meer uit wat er binnenkomt, de uitgaven zijn vooraf vastgesteld. Er is een scheiding (schot) tussen de inkomsten en de uitgaven.
-  Komt er meer binnen dan het afgesproken plafond, dan heet dat een ‘meevaller’.
-  Deze meevallers zijn grotendeels gebruikt voor lastenverlichting (,PvdA - Kok, Paars I) en voor lastenverlichting en aflossing van de EMU-schuld (Paars II)
-  Vanaf 2001 heet deze lastenverlichting: heffingskortingen

-  Er is een verschil tussen belastinggeld en premiegeld. Premiegeld is NIET van de overheid. De overheid treedt op als beheerder van dit geld, maar mag het niet naar eigen (politiek) believen uitgeven, zoals belastinggeld. Premiegelden zijn geoormerkt en met de premie opbrengsten moet de bijbehorende verzekering gefinancierd worden.
-  art. 17, lid 3 AWBZ: “De premie wordt aangewend ter dekking van de kosten van zorg en van vergoedingen die aan de uitvoering van deze wet voor de zorgverzekeraar zijn verbonden.”
-  Het aanwenden van premiegeld voor iets anders dan de AWBZ (gedurende deze jaren ) zou men als onrechtmatig kunnen bestempelen: een doen of een nalaten in strijd met een wettelijke plicht. Een wettelijke plicht waaraan ook de overheid zich heeft te houden.


De onhoudbaarheid van de AWBZ is gecreëerd


feiten
Iedere Nederlander betaalt een jaarlijks vast te stellen premiepercentage AWBZ over z’n bruto loon. De totalen van de Nederlandse bevolking worden o.a. bijgehouden door het CBS en het CVZ. De laatste kolom geeft aan hoeveel geld er jaarlijks feitelijk is afgedragen door de bevolking, maar nooit op het jaarverslag van het Rijk terecht is gekomen als zijnde ‘awbz-afdrachten’.  Tussen 1994 en 2001 is ruim 17 miljard euro verdampt. Vanaf 1968 tot 1994 komt het brutoloon maal  het premiepercentage (gele kolom) overeen met de officiële 
(CBS) premieafdrachten (kolom 5). Vanaf 1994 ontstaat er een afwijking, die steeds groter wordt. Zeven jaar lang (tot 2001) is er geen verantwoording van de regering met betrekking tot dit geld. Dit heeft mede te maken met het feit dat de Algemene Rekenkamer niet ‘gaat’ over de premie afdrachten, wel over belastinggeld. Premiegelden behoren immers niet tot het budget van het Rijk, maar blijven van het volk. 

-  In 2001 worden de wettelijke heffingskortingen geïntroduceerd. Een lastenverlichting voor de bevolking, gefinancierd door AOW en AWBZ premies.
-  Vanaf deze periode wordt regelmatig melding gemaakt van het feit dat we 300 euro per maand AWBZ premie betalen en dat ‘we niet nog meer kunnen vragen’.
-  Er wordt geen melding gemaakt van het feit dat die 300 euro niet klopt. Het is 200 euro, omdat 100 euro direct weer terugvloeit naar de burger via de heffingskortingen. Kamervragen hierover (Renske Leijten, SP) worden naar waarheid beantwoord -het is inderdaad 200 euro-, maar in publicitaire uitingen van de regeringen blijft het bedrag van 300 euro staan.

De vraag doet zich voor waarom een regering -ook na de beantwoording van de kamervragen- blijft volhouden dat er per Nederlander maandelijks 300 euro wordt betaald als het aantoonbaar en ook naar eigen zeggen niet waar is?

-  In de jaren 90 zijn veel publicaties verschenen met betrekking tot de AOW en de financiële houdbaarheid daarvan in verband met de naderende vergrijzing. De financiële consequenties daarvan waren dus bekend.
-  Dat dezelfde problematiek ook een druk op de AWBZ zou leggen, mag je als net zo bekend veronderstellen.
-  Toch wordt er in 1994 besloten tot een jaarlijkse lastenverlichting middels ‘meevallers’, in plaats van sparen voor de toekomst (het dak repareren als de zon schijnt).
-  Aangezien de uitgaven voor de AWBZ vooraf bekend zijn (zalmnorm), betekent dit dat bv. het overschot van 1 miljard in 1994 eveneens vooraf berekend is. Premies worden berekend, ze komen niet uit de lucht vallen. De meevallers zijn geen toevalstreffers (mbt tot dit onderwerp) maar ze zijn gecreëerd.
-  Men had in die tijd ook de keuze kunnen maken om van het AFBZ (spaarpot van de AWBZ) in plaats van het bestaande omslagsysteem, een kapitaaldekkend (spaarpot) systeem kunnen maken. Men had een fonds kunnen creëren, vergelijkbaar met de pensioenfondsen omdat de wetenschap over de naderende extra hoge kosten door de vergrijzing volop aanwezig was.
-  Dat is niet gebeurd. Er is dus een welbewuste keuze gemaakt om de AWBZ in de toekomst onhoudbaar te maken. En wel op een dusdanige wijze dat er op het moment van de vergrijzing weinig meer aan te doen is. De bevolking wordt voor een fait accompli gesteld. Wellicht is de herhaalde (en kritiekloos overgenomen) 300 euro per maand wel een goed middel om het beroemde draagvlak te creëren.


dinsdag 24 januari 2012

De rol van de zorgverzekeraar: follow the money


In z’n blog voor Zorgvisie wijst Wouter van den Elsen op de toekomstige winst van de zorgverzekeraar m.b.t. de uitvoering van de AWBZ. Maar als je je blog afsluit met ‘tel uit je winst’, dan moet je de rekensom ook compleet maken. 
De uitvoeringskosten van de AWBZ door de zorgkantoren bedragen nu 1,8 procent. Vergelijk dat eens met de uitvoeringskosten van de zorgverzekeringswet door de verzekeraars: maar liefst vijf procent. Tel uit je winst.” (24-1-2012: zorgvisie, Wouter van den Elsen)
De eerste vraag die je je mag stellen is: waarom moeten die zorgkantoren weg? 
Ik had er persoonlijk niet zoveel last van. De zorgverzekeraars blijkbaar wel. Die willen graag verantwoordelijk zijn voor hun eigen klanten. Om efficiënt en doelmatig zorg in te kopen? Het klinkt te mooi om waar te zijn en dat is het ook. De zorgverzekeraar is geen liefdadigheidsinstelling, hoe graag ze dat ook willen doen voorkomen. Het is een commercieel bedrijf. Die willen graag winst maken. Het meest recente cijfer: 2,7 miljard winst.
De volgende vraag is: wat is de zorgverzekeraar van plan?
Als je graag je eigen klanten wilt bedienen, dan is er maar één goed antwoord mogelijk: dan wil je je eigen klanten nog iets extra’s verkopen, en de resultaten daarvan wil je natuurlijk wel op je eigen bankrekening bijschrijven. Als alles hetzelfde blijft, is deze exercitie (reorganisatie zorgkantoren) namelijk te duur. Dat extra product heet: de aanvullende AWBZ verzekering. Daar wordt allang voorzichtig over gerept via teksten als: ‘voor een glaasje wijn bij het eten’ (Buitenhof: Jet Bussemaker - PvdA)
Tel uit je winst?
2,7 miljard winst, opgehaald voor de Zorgverzekeringswet en de aanvullende Zorgverzekeringswet. Voor het uitvoeren van de AWBZ worden uitvoeringskosten in rekening gebracht (ca. 400 miljoen), maar daar wordt NOG geen winst op gemaakt. Voorzichtige voorspelling voor de uitvoering van de aanvullende AWBZ verzekering:
‘het glaasje wijn van Jet’: op termijn ca. 1 miljard. Per Nederlander: €221 per jaar. Aan een gemiddeld gezin met twee kinderen verdient de zorgverzekeraar straks bijna 900 eu per jaar. Schoon aan de haak.

zaterdag 21 januari 2012

Krokodillentranen CDA: ‘De AWBZ blijft bestaan voor langdurige zorg.’


‘Kiezen en verbinden’ heet het rapport van het ‘Strategisch Beraad’ van het CDA. Een van de hoofdpunten in hun hoofdstuk over houdbare gezondheidszorg is dat de AWBZ blijft bestaan voor langdurige zorg. Het is zo’n zinnetje waar je gemakkelijk overheen leest. Het is zelfs een zinnetje waarbij je goedkeurend kunt knikken. Je kunt je ook het volgende afvragen: Hoezo? Was dat een vraag dan? Is dat zo’n existentiële vraag dat het CDA hardop hierover een duidelijke keuze moest maken? Sinds wanneer eigenlijk? 
De VVD en de PVDA willen sinds ca. 1994 heel graag af van de AWBZ en daar zijn ze gewoon maar mee begonnen. Rapporten en teksten als ‘het toekomstbestendig maken van de AWBZ’ zijn pijnlijk beledigend als je weet dat onze duurbetaalde premies, buiten ons om, misbruikt zijn voor het verwezenlijken van politieke idealen. 
Zowel de AOW als de AWBZ premies zijn vanaf 1994 systematisch afgeroomd en dat deel is gebruikt voor andere doeleinden dan de wet voorschrijft. Dit is de betalende klanten van deze verzekeringen (het Nederlandse volk) overigens nooit expliciet medegedeeld. Over de AOW is een flinke maar bovenal openbare discussie gevoerd: die moet blijven bestaan. Zo niet over de AWBZ. Dat balletje over een andere toekomstige vorm van de AWBZ is wel opgegooid, maar het is nooit geland. Behalve in financiële zin dan. In 1994 ‘zijn ze alvast maar begonnen’. De premie werd en wordt jaarlijks vastgesteld, en ondanks de wettelijke verplichting dat dit geld uitgegeven dient te worden aan de AWBZ (geoormerkt geld), gebeurt dit al ruim 15 jaar niet meer. Dan kun je inderdaad terecht roepen dat de AWBZ niet meer houdbaar is. Maar dat komt niet door de vergrijzing, het komt ook niet door de crisis. Het is een politieke keuze geweest. 
Een hartenkreet als ‘De AWBZ blijft bestaan voor langdurige zorg’ is er eentje voor de bühne. Het CDA zat in de zaal toen dit gebruik is ontstaan. Het CDA zat nota bene aan het roer toen dit onwettige gedrag zich in een nieuw belastingsysteem heeft vertaald. Vanaf vandaag mag je erop rekenen dat elk idee van het CDA om de AWBZ toekomstbestendig te maken, een direct Christelijk Democratisch Appel op onze portemonnee is. 

maandag 16 januari 2012

Euro is gefinancierd met AWBZ premies


Het is 1996 en Nederland dient te voldoen aan de eisen van de Europese Monetaire Unie. Niet genoeg punten? Geen toetreding, geen euro. Griekenland heeft laten zien dat die normen met enige elastisticiteit gehanteerd konden worden, maar niet door minister Zalm.
Toch hebben we iets gemeen met Griekenland. Dat laatste land heeft Europa bedonderd, en Nederland heeft z’n eigen burgers bedonderd. Je bent een klein land, en als je groter wilt lijken dan je bent, ga je gewoon op de kop van je eigen mensen staan. Geen onbekend verschijnsel in Nederland.
Om lid te kunnen worden van de EMU, moest een land voldoende inkomen hebben. De sociale premies en de belastingen werden in Nederland van oudsher gescheiden. De premies waren bestemd voor de bijbehorende verzekeringen. Die kwamen slechts voor een klein deel op het huishoudboekje (Miljoenennota) van de staat terecht. Op de miljoenennota stond dan ook keurig: ontvangsten van het Rijk en van de Sociale fondsen. Omdat de inkomsten van de fondsen niet meetelden voor het inkomen van het Rijk, was Nederland te ‘arm’ om mee te mogen spelen voor de euro.
Om dat op te lossen heeft minister Zalm een rekening geopend op naam van de staat. Voortaan kwamen de sociale premies eerst bij de staat terecht. Probleem opgelost, zou je denken. Op papier waren we nu in een klap een stuk rijker geworden. Maar ja, als je dat geld op je eigen rekening parkeert... en je hebt ook nog last van een begrotingstekort, dan is het natuurlijk bijzonder verleidelijk om met je vingers een greep in de kas te doen. En nog een keer, en nog een keer en uiteindelijk noem je die praktijken: fiscaliseren. Dat klinkt stukken beter dan diefstal maar het is hetzelfde.
Op naar de AWBZ:
Pijnlijk: men had geen idee waar het geld naartoe ging. De Zalmnorm werd ingesteld: elk departement krijgt een afgesproken bedrag en als je je eigen begroting niet rond krijgt, ga je maar met de pet rond, zolang je maar niet bij Zalm aanklopt. Zo kwam er een plafond aan de uitgaven voor de AWBZ. Zelfs als daar iets voor te zeggen was, weet je als bestuurder ook dat de bevolking straks meer gebruik moeten maken van de door hun duur betaalde verzekering. Dan ben je niet alleen kortzichtig als bestuurder, maar ook puur slecht als je jaarlijks met je vingers in de kas blijft graaien. 
De andere oplossing was een vermogensfonds geweest: sparen voor de toekomst. De kas is leeg. Je hebt dus in 1996 al besloten om Nederland gewoon door te laten betalen voor een verzekering waarvan je weet dat hij niet gaat uitkeren.  
En wat doen wij? Niks. We sputteren een beetje. Blijkbaar vinden wij het heel normaal dat de hoogste bazen in Nederland op ons hoofd gaan staan. Dan moet je ook niet zeuren als je pijn krijgt.

maandag 12 december 2011

VWS: meer eigen betalingen in de zorg nodig. Doen we! Dit zijn de voorwaarden:



De zorg wordt duurder. Deels omdat er in medische zin steeds meer mogelijk is en deels vanwege de vergrijzing. 
Op dit moment zitten de zorgverzekeraars om geld te springen omdat De Nederlandsche Bank graag ziet dat deze bedrijven meer eigen vermogen aanhouden. Dat is ontaard in een welles-nietes spelletje. DNB zegt dat de verzekeraars genoeg geld hebben om aan de nieuwe eisen te voldoen. De zorgverzekeraars roepen ‘nietes’, en daarom moet de premie, c.q. eigen bijdrage worden verhoogd. 
De zorg wordt gefinancierd middels een omslagsysteem. Plat gezegd: wat er  jaarlijks wordt afgedragen, gaat er ook weer uit. Dat de regering in haar oneindige wijsheid blijft vasthouden aan dit (voor de zorg) suïcidale systeem, wekt de nodige vraagtekens op. Je weet namelijk zeker dat de zorgkosten oplopen, maar je weigert welbewust te sparen. Dat loopt dus uit op een financiële ramp voor de Nederlandse burger. Mogelijk ziet de overheid graag dat onze spaarrekeningen leeglopen. Via een enkeltje Den Haag. 
Maar juist deze mensen kunnen weten dat er nog een ander financieel systeem is, namelijk een kapitaaldekkend systeem. Daarmee kun je sparen voor de toekomst. Dat lijkt in het geval van de zorg een uitermate zinnig plan waarmee je een hefboom creëert voor oplopende kosten. Wie gaat dat geld beheren?
  • De overheid? Die is nogal van uitgeven, het liefst aan iets anders in het geval van tegenvallers waar dan ook, dus daar parkeren we het maar niet. Dat is ook de reden dat er geen enkele AWBZ reserve is.
  • De zorgverzekeraar? Lijkt ook iets minder, want de verzekeraar is een commerciële instelling en geen liefdadigheidsclub. Die willen graag centjes verdienen.
Laten we ‘ja’ tegen dat extra geld, want dat gaat toch gebeuren.
  • Maar laten we het geld dan zelf beheren en ermee sparen.
  • Hebben we geen Nederlanders genoeg die in staat zijn om een hoop geld te beheren? Er lopen vast nog wel een paar hele goede mensen rond zonder een partijpolitiek programma onder de arm.
  • Dat geeft ons eindelijk de gelegenheid om onafhankelijk (met geld op zak) mee te praten over de zorg. Want het ‘onafhankelijk’ van nu is allang doodgepolderd cq. doodgeknuffeld door de overheid... 
... in haar oneindige wijsheid natuurlijk.

zondag 4 december 2011

17 MILJARD AAN AWBZ PREMIES KWIJT. VWS: GEEN IDEE HOEVEEL


Op het WOB verzoek aan VWS met de vraag hoeveel AWBZ premie het Nederlandse volk jaarlijks heeft afgedragen tussen 1995 en 2001, luidde het antwoord van VWS: ‘Kweenie’.
Inmiddels geeft de regering toe dat er een verschil is tussen de AWBZ premie die we betalen, en de AWBZ premie die de regering zegt te ontvangen. Dat is al een hele stap. Tot op heden werd dat omzeild in de antwoorden op kamervragen door de SP (Renske Leijten). Maar groot genoeg is deze stap nog echt niet. Want wat moet je met 'kweenie'.
Kweenie?
Laten we eens uitgaan dat het antwoord klopt: de regering heeft geen idee hoeveel AWBZ premie we betaald hebben tussen 1995 en 2001. 
Kweetet ook nie precies, maar ik weet wel dat het tussen 1995 en 2001 om ca. 17 miljard verdwenen AWBZ premies gaat. Dat is toch 17 miljard meer dan 'kweenie'. We hebben het over een slordige 10.000 euro per nederlander, waarover ze naar eigen zeggen geen idee hebben.
De lonen zijn in die periode gestegen, de premies idem, maar de premieontvangsten zijn niet meegestegen. Kweenie? Kom op zeg, je kunt toch niet met 17 miljard premiegeld schuiven zonder dat het parlement daar iets over kan zeggen. Of onze nationale rekenmeester: de Algemene Rekenkamer? 

Maar dat kan nou juist wel: 
17 miljard waar geen enkele verantwoording over afgelegd is. 
17 miljard waarover blijkbaar op een bierviltje afspraken zijn gemaakt. Bierviltje nergens te vinden.
17 miljard aan regeringsuitgaven waar geen wettelijke volmacht voor is. 
17 miljard waarmee we een geweldige vergrijzingsspaarpot hadden kunnen opbouwen.
Dat geeft de overheid, zonder enige wettelijke bevoegdheid, de ruimte om in de jaren 1995- 2001 met minimaal ca. 40 miljard (dat is inclusief een vergelijkbaar sommetje aan AOW premies) aan premie opbrengsten te schuiven, zonder dat er een haan naar kraait. Niet alleen dat er geen haan naar kraait, er KAN ook geen haan naar kraaien want die miljarden zijn ‘nergens’.

Kweenie??

origineel antwoord VWS. naam en adres WOB indiener weggehaald.