Via dit blog kreeg ik
een kopie van een Wob verzoek. De wet openbaarheid van bestuur (WOB) regelt het
recht van de burger op informatie van de overheid.
De Wobber heeft de kamervragen (SP) over de hoogte van de bruto afgedragen AWBZ premies
tussen 1995 en 2001 nog eens dunnetjes overgedaan. De SP is inmiddels met deze
vraag al drie keer afgeserveerd door de dames van VWS. Geen antwoord.
AWBZ premies 1995 –
2001: Wat kan het je schelen?
Het maakt niet uit of de
AWBZ je boeit of niet. Het gaat om een hoop geld (meer dan 60 miljard), toevallig
heet het vandaag AWBZ premie, morgen heet het misschien Kinderbijslag of WW, waar je ook voor gespaard hebt. Ook de overheid moet zich aan de regels houden. Daarom is het
belangrijk te weten dat een paar opeenvolgende regeringen fluitend de wet hebben genegeerd en daarmee overtreden. Nederland, een rechtsstaat. En diezelfde
rechtsstaat wordt met tranen in de ogen plotseling uit de kast getrokken
voor een politiek machtsspelletje over een jongetje dat Mauro heet. Dat is
geen rechtsstaat, dat is een bananenrepubliek, en ik heb het niet over Angola. Dus
loop even met me mee.
De basis:
-
2001: er is
een vreemdsoortig wettelijk kader geschapen voor het witwassen van AWBZ
premies. De nieuwe naam: ‘een premie is de premie minus de heffingskortingen’.
(Ik vraag me af wat Van Dale zou doen met de omschrijving: een jas is een
kledingstuk met twee mouwen, maar dan met één mouw).
-
1968 – 1995: Je betaalt je premie over je inkomen. 27 jaar lang heeft de overheid als richtlijn de
bruto lonen in Nederland aangehouden, vermenigvuldigd met het premiepercentage
AWBZ. Dat leverde de inkomsten voor de AWBZ op. Tot 1995 klopt dat sommetje als een bus. En het is ook een realistisch, keurig sommetje.
En toen?
-
Vanaf 1995
is dit gestopt. We betalen steeds meer premie, maar dat zie je niet meer terug in de eindcijfers. De AWBZ wordt dus blijkbaar een leuke inkomstenbron voor de staat, maar waar zijn die premies dan gebleven? En om
hoeveel gaat het eigenlijk? Dat is de Wob-vraag en de vraag van de SP. We hebben de jas met 1 mouw vanaf 2001, maar we hebben nul verklaring van 1995 tot 2001. En in die tijd zijn er toch nog een hoop miljarden zoek geraakt. Vandaar de SP kamervragen en vandaar de Wobber. Simpel toch? Waar-zijn-mijn-centen-gebleven?
Welkom in Nederland:
Bananenrepubliek aan de Amstel
Niet iedereen kan
geboeid raken door het zoekraken van vele miljarden. Wat wel griezelig is, is dat de regering
geen antwoord wenst te geven. Daar ga je met je democratie, én met je
rechtsstaat, linea recta de sloot in. 6 lullige cijfertjes, 1995 - 2001…. Dat
is alles wat er gevraagd wordt. De consequenties van een correct antwoord zijn overigens enorm:
-
Als de
regering wél antwoord geeft, dan volgt de onmiddellijke vraag: ‘waar stond beschreven dat je dit mocht doen? Dat antwoord is even simpel als gecompliceerd:
het stond nergens. Het AWBZ geld stond vóór 1995 ook nooit op een bankrekening
van de staat, omdat het geld niet ‘van de staat is’. Belasting geld ‘is’ wel
van de staat, verzekeringspremies niet. Om toe te mogen treden tot de Euro,
heeft Zalm een premierekening geopend bij de overheid. Toen was Nederland op
papier een stuk rijker door al die verzekeringspremies. Fijn voor de Euro. Minder fijn voor de verzekerden. Er lag zo'n geweldige berg met geld, dat er maar een deel terug is gegaan naar de verzekerden. Ze konden er gewoon niet afblijven. En niemand klaagde. Mooi weer spelen met
jouw en mijn verzekeringspremie.
De meest interessante
vraag is altijd: Waarom?
Tegelijkertijd met het
grote graaien in de premies, is er buiten ons om nog een andere, veel
ingrijpender beslissing genomen. Een beslissing die niet meer terug te draaien
is.
Ook in de negentiger
jaren kregen de regeringen het ene na het andere rapport over de vergrijzing en
oplopende ziektekosten. Er zijn twee opties: sparen of niet? We hadden een
enorme spaarpot kunnen opbouwen. Een vermogensfonds, van en voor het volk. Maar
er is voor ‘niet sparen’ gekozen, nog steeds zonder enige wettelijke bevoegdheid. Het is akelig simpel: je zegt als minister van Financiën 'meer geld krijgen ze niet (Zalmnorm)' en plotseling heeft het ministerie geld 'over'. Een macro economische 'meevaller', die totaal in scene is gezet. Er is geen elegante term voor: het gaat om ordinair jatwerk.
Er is dus één conclusie
mogelijk: in 1995 is besloten om de toekomstige extra ziektekosten te laten
financieren via een aanvullende AWBZ verzekering. Daar had ik eigenlijk best
even over willen meepraten. Of minimaal meedenken? Jij niet?
Follow the money
15 jaar geleden is
besloten om niets te zeggen, niets te overleggen, maar om dat slapende volk
uiteindelijk te confronteren met een tweede, identieke verzekering waar ze hun hele
leven al voor hebben betaald. Tegen die tijd, je hoeft geen econoom te zijn om
dat te bedenken, is er geen andere optie meer, want geen geld.
En voor wie is dat
ontzettend enig? Wie gaat er heel dik verdienen aan die dubbele AWBZ verzekering? Inderdaad, de Goede V(erzekeraar), de zorgverzekeraar, die al meer dan 100
jaar hand in hand loopt met de overheid. Vanaf wanneer hebben we een overkoepelend
orgaan ‘Zorgverzekeraars Nederland’? Kijk nou zeg, vanaf 1995. Hetzelfde jaartal, wat een toeval. En wie staat
daar vanaf 1995 aan het roer? Inderdaad, Hans Wiegel, van de VVD. Net op het moment
dat Gerrit Zalm (jawel, ook VVD) onder leiding van de weledel zeer geleerde heer Kok van de PvdA, een greep deed in de premies van de AWBZ. Wat een toeval… ze
hadden het nog best druk in 1995.
De zorgverzekeraar: with
a friend like you, who needs enemies?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten